ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ  ΖΕΖΟΥΛΚΑ

Η αποστολή της θρησκευτικής κοινωνίας και τα βασικά άρθρα της πίστης της:

Τα βασικά άρθρα της πνευματικής διδασκαλίας:

Άρθρο 1

1. 1. Ο θεμελιωτής της θρησκευτικής διδασκαλίας, φορέας Ιωσήφ Ζέζουλκα γεννήθηκε 30.3.1912 στο Μπρνό, ζούσε και εργάζονταν στην Πράγα. Το χρόνο 1945 το Πάσχα, έκλεισε τα 33 του χρόνια, η ζωή του στην στιγμή άλλαξε. Βιώνει αξιοσημείωτη κατάσταση σαν ανοιχτής συνείδησης. Λέει: «Σαν να θυμήθηκα κάτι, που ήδη ήξερα και που το είχα ξεχάσει.» Του δίνονται δύο δώρα. Το δώρο του πνεύματος, αρά να γνωρίζει την αλήθεια του νόμου της ζωής κατευθείαν, χωρίς εκμάθηση και μεσολαβητών, και το δώρο της θεραπείας. Το αποτέλεσμα του δώρου πνεύματος του είναι η Φιλοσοφία της ζωής Οντότητα και το μέρος της η Βιοθρονική, αρά θρησκευτική διδασκαλία νέας εποχής αντιστοιχούσα στην ερχόμενη εποχή του Υδροχόου.
2. 2. Της ζωής του Ι. Ζέζουλκα είναι αφιερωμένο το έργο:
Θωμάς Πφειφφερ: Η ζωή του φορέα, εκδοθεί το 2012 στο 100 χρόνο επέτειο γέννησης του Ιωσήφ Ζέζουλκα, ISBN 978-80-85238-60-0,
3. 3. Το βασικό πνευματικό έργο του φορέα Ιωσήφ Ζέζουλκα, από το οποίο αντλεί η διδασκαλεία θρησκευτικής κοινότητας Κοινότητα του Ιωσήφ Ζέζουλκα είναι:
Οντότητα – η φιλοσοφία της ζωής, τελευταία έκδοση 2012, ISBN: 978-80-85238-85-3
Άλλα σημαντικά έργα του Ι. Ζέζουλκα είναι ιδιαίτερα:
Διαλέξεις Ι, τελευταία έκδοση το έτος 2014, ISBN: 978-80-85238-45-7
Διαλέξεις ΙΙ, έχει εκδοθεί το έτος 2014, ISBN: 978-80-85238-44-0
Απαντήσεις 1976 – 1982, έχει εκδοθεί το έτος 2014, ISBN: 978-80-85238-46-4
Η Βιοθρονική του Ζέζουλκα, έχει εκδοθεί το έτος 2015, ISBN: 978-80-85238-73-0
Τα έργα έχουνε εκδοθεί στο εκδοτικό οίκο Θωμάς Πφειφφερ, Dimenze 2+2 Praha, Soukenická 21, Praha 1.

Άρθρο 2

Αρχές της πνευματικής πορείας:

1. 1. Ενότητα είναι στην ισορροπία. Κατανοήσου την πανταχού νομιμότητα σε ισορροπία, να είσαι σε αυτή και να γίνεσαι αυτή.
2. Ο δρόμος είναι μόνο ένας – αλλαγή του εαυτού μας.
3. Δεν φτάνει να ξέρεις, πρέπει να το ζήσεις και να πάρεις άλλη στάση στα πάντα από την ίδια σου αλλαγή.
4. Να μην είσαι περήφανος για την γέννηση σου σαν άνθρωπος. Είσαι ένα από τα όντα στην εξέλιξη ακόμη στην μέση.
5. Η αξία της ζωής – της κάθε ζωής – είναι ίδια. Στην ζωή πρέπει να αμύνεσαι, αλλά δεν πρέπει να επιτίθεσαι. Μην δημιουργείς ποτέ κακό.
6. Δεν πρέπει να πειθαρχήσεις μόνο, με την κατανόηση πρέπει να δημιουργήσεις την δική σου εσωτερική αλλαγή.
7. Δεν φτάνει να είσαι μόνο καλός, η μοίρα θα σε έσπαζε στην επόμενη ζωή.
8. Ο πνευματικά ώριμος άνθρωπος ξέρει, ότι είναι εδώ για να υπηρετεί μέσα στο Δημιουργικό έργο, όχι να κυβερνά.
9. Γνώριζε το δικό σου χώρο επιρροής και των γύρο φίλων σου. Μην ανοίγεις την καρδία σου σε αρνητικές επιρροές.
10. Εκτίμα το πνεύμα, που είναι η οντότητα, και την ψυχή, που είναι η ζωή. Να τις προστατεύεις πάντοτε και παντού. Ακόλουθα την αλήθεια – πνεύμα - και μην σκοτώνεις – ψυχές.
11. Εκτίμα όλες τις βασικές διδασκαλίες, επειδή είναι αληθινές. Να αφαιρείς απ’ αυτές την ανθρώπινη ακατανοησία, που τις παραμόρφωσε. Βοήθα να δημιουργείς την ενότητα της αληθινής σκέψης και στάσης, αυτό είναι η ενιαία διδασκαλία.

Άρθρο 3

Η Πεμπτουσία – είναι άχρονη και αδιάστατη οντότητα – η αρχική βάση από την οποία όλα ξεκίνησαν. Είναι η ανώτατη ουσία και διέξοδος αυτού που καταλαβαίνουμε σαν πραγματικότητα και αυτού που για την ώρα για μας πραγματικό δεν είναι, που ξεφεύγει από την αισθητική μας νόηση.
Είναι ατέλειωτη και παντοτινή η Πεμπτουσία. Μόνιμη και αμετάβλητη, από την οποία τα πάντα, που υπάρχουν προήρθανε. Είναι η ομοιογενής βασική ιδέα, βασική ύπαρξη, βασική και ενιαία έννοια «Είμαι». Μπορούμε με μεγάλη σεμνότητα και ταπεινότητα να προσεγγίσουμε με την κατανόησή μας στην παντοτινή και μεγάλη Πεμπτουσία, της οποίας την σχετική γνώση επιθυμούσε η ανθρωπότητα σε όλους τους μεγάλους πολιτισμούς της. Ο κάθε πολιτισμός την ονόμαζε με άλλη λέξη, που μεταφρασμένο στην γλώσσα μας σήμαινε «Θεός». Μόνο η έννοια αυτής της Πεμπτουσίας διέφερε σε διαφορετικούς χρόνους και πολιτισμούς. Αναλόγως της επιρροής της εποχής, της τελειότητας του πολιτισμού και εξελικτικής ανάπτυξης ήταν και αυτή έννοια διαφορετική.
Από αυτήν ξεκίνησε τοΔημιουργικό έργο, το οποίο είναι κατά βάση το ίδιο όπως η Πεμπτουσία, αλλά είναι μόνο ένα περιορισμένο της τμήμα. Χώρισε από την Πεμπτουσία και δημιούργησε αυτό που καταλαβαίνουμε με τις αισθήσεις μας – αυτό που βλέπουμε, αγγίζουμε, ακούμε, γευόμαστε, οσφραινόμαστε. Το Δημιουργικό έργο δημιουργείτε με το χωρισμό του αποσπασμένου μέρους της Πεμπτουσίας. Απ’ αυτήν δημιουργείτε η ύλη, το πνεύμα και οι ζωτικές δυνάμεις, αρά η ψυχή. Η ύλη, το πνεύμα και οι ζωτικές δυνάμεις Δημιουργική τετράδα. Αυτή αντιπροσωπεύεται από τις τέσσερεις δημιουργικές βάσεις και αυτές είναι: η εσωστρέφεια, η εξωστρέφεια, το πυρ και η ψύξη. Αυτές από την Πεμπτουσία δημιούργησαν την ύλη, το πνεύμα και τις ζωτικές δυνάμεις (την ψυχή).
Το Πνεύμα δημιουργεί το αντίθετο πόλο στη ύλη κατά το δημιουργικό χωρισμό του βασικού μέρους. Έχει το χαρακτήρα της σκέψης. Στην αρχή σαν ανόργανο πνεύμα στέκεται ξεχωριστά εκτός της ύλης, αργότερα, όταν στον πλανήτη δημιουργούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις, ενώνεται ένα μικρό του μέρος με την ύλη και το περισσότερο μέρος του μένει ανόργανο. Αυτό είναι σε αναλογία με το αντίθετο του πόλο, την ύλη, από την οποία μόνο μικρό μέρος μεταλλάζει σε οργανικό και το περισσότερο του μέρος μένει ανόργανο. Από την ένωση υλικού και πνευματικού μέρους δημιουργείται το Ον.
Αυτό είναι στην αρχή πολύ πρωτόγονο και μπορεί να το λένε π.χ. «ιός». Με την πορεία του χρόνου μετενσαρκώνεται σε ψηλότερα και συνεχώς ψηλότερα εξελικτικά είδη και με αυτό τελειοποιείται. Στην αρχή μετενσαρκώνετε σε φυτικές ζωές, αργότερα περνά σε ζωικές ζωές και έτσι ανεβαίνει ψηλότερα και ψηλότερα μέχρι τον άνθρωπο και μέσω των πολλών ανθρώπινων μετενσαρκώσεων θα εξελίσσεται στο μέλλον ποιο πέρα, στα συνεχώς ανώτερα είδη. Το Ον είναι σε μια περίοδο της ζωής του ενσωματωμένο, στην άλλη χωρίς το σώμα. Ένα μέρος της της ζωής του ζει στο σώμα, από το οποίο σε μία στιγμή φεύγει. Εμείς λέμε, ότι το ον πέθανε. Το Ον αφήνει το άβολο σώμα και ζει το δεύτερο μέρος της ζωής του χωρίς σώμα μέχρι να ενσαρκωθεί στην νέα του υλική ζωή. Το Ον είναι σύνθετο από υλικό και πνευματικό, αλλιώς λεγόμενα «ψυχικό» μέρος. Το υλικό και το πνευματικό μέρος προσπερνά η Ψυχή, η οποία είναι δική τους ενεργειακή – ζωτική – δύναμη. Η ανόργανη ύλη και το ανόργανο πνεύμα έχουν το κάθε ένα τη δική τους ζωή, τη ζωτική δύναμη – την ψυχή. Όταν ενώνεται η ύλη και το πνεύμα, και έτσι δημιουργείται το ενσωματωμένο ον, τότε ενώνονται και τα δύο πνευματικά ρεύματα και δημιουργούν την οργανική ψυχή, αλλιώς να πούμε την ψυχική δύναμη – βιολογική δύναμη – βιοενέργεια. Αυτή είναι το αναπόσπαστο μέρος της ύπαρξης του ον, είναι η ζωή του.
Το Ον έχει το δικό του Συνειδητό, , που έχει τη γνώση της ύπαρξής του και αυτό το συνειδητό με την πάροδο του χρόνου διευρύνεται και αποκτά την υψηλότερη ποιότητα. Το Ον περνά από το πιο μικρό βασικό σχήμα στα ανώτερα και ανώτατα Όντα. Μεγαλώνει, ζει και αυτή την ύπαρξη την λέω το
Εσωτερικό Ον ή επίσης βαθιά ύπαρξη και το συνειδητό της το λέω
Υποσυνείδητο ή επίσης «βαθύ συνειδητό». Μέσα του είναι αποθηκευμένη η μνήμη από τις περασμένες ζωές, συνήθως τουλάχιστον για της όχι μακρινές, τις τελευταίες. Το Εσωτερικό Ον ζει με πολλές και πολλές ζωές, περίπου έτσι όπως ο άνθρωπος ζει πολλές και πολλές μέρες από τη γέννησή του μέχρι τα θάνατο. Αυτή την κάθε μεμονωμένη ζωή την λέω
Ιδιαίτερη Ζωή. Αυτή είναι τέτοια που ζεις π.χ. τώρα εσύ, αναγνώστη αυτών των γραμμών, από την γέννηση σου μέχρι αυτή την στιγμή. Την προηγούμενη σου ζωή μάλλον δεν την θυμάσαι και την μελλοντική ακόμα ετοιμάζεις με τις σημερινές σου πράξεις και τι στάση σου προς των πάντων και τους πάντες. Και αυτό γίνεται, επειδή η στάση σου και οι πράξεις σου δε χάνονται, αλλά επιστρέφουν. Αυτή την πράξη αποκαλώ ο Νόμος της Αντανάκλασης. Ίσως είναι αυτός ο νόμος, τον οποίο οι Ινδοί λένε η Κάρμα. Αυτός ο νόμος δεν μπορεί να ακυρωθεί και είναι απόλυτα δίκαιος. Με τις πράξεις και την στάση του προς την ζωή δείχνει ο άνθρωπος τον εαυτό του. Τα πραττώμενα αντανακλούν και του εκλέγουν τη μελλοντική μοίρα του στην μεγάλη ποικιλία των μοιρών του Δημιουργικού έργου. Μέσα σε αυτή θα ζήσει την επόμενη του ιδιαίτερη ζωή. Αυτή τη ζωή που ζούμε τώρα την ετοιμάσαμε στην προηγούμενη μας ζωή με την συμβολή του νόμου της αντανάκλασης. Για να είναι η δική μας μελλοντική ιδιαίτερη ζωή καλύτερη – για να φτάσουμε γρηγορότερα και καλύτερα στο στόχο μας, για να λείψουν τα βάσανα της ζωής και οι ανθρώπινοι πόνοι, για να είναι ο άνθρωπος στις ζωές του ευτυχισμένος και ευχαριστημένος, γι’ αυτό το σκοπό θα γράφετε το παρακάτω.

Άρθρο 4

1. Αυτό, που λέμε πνευματικός δρόμος είναι κανονική και ζωτικά νόμιμη εξέλιξη του ζωντανού ον. Ολόκληρο το Δημιουργικό έργο, που μας περιτριγυρίζει και στο οποίο ήμαστε μοιραίος βαλμένοι, και εμείς οι ίδιοι, και το κάθε άλλο ζωντανό ον, αυτό όλο στο προχώρημα του χρόνου εξελίχτηκε και παρακάτω εξελίσσετε.

2. Το ον εξελίσσετε με την συνεχές μετενσάρκωση. Από τα κατώτερα όντα στα ανώτερα. Για αυτό θα έπρεπε να έχει ο καθένας την προσπάθεια για την γνώση ζωτικής και αιώνιας αλήθειας, για την γνωριμία της ζωής και των νομιμοτήτων της, για να κατανοήσει και να είναι το θετικό μέρος του Δημιουργικού έργου, για να βοηθήσει την ίδια του εξέλιξη, να την υποβοηθήσει και να φέρει μόνο καλά στις δικές του επόμενες ζωές και των πάντων τριγύρω του.

3. Το κάθε ον, αν είναι ακριβός αυτή την ώρα γεννημένο στο σώμα, αποτελείτε από το σώμα, το ψυχικό τμήμα και από το ζωτικό τμήμα. Όπως εξελίσσετε στο ψυχικό του τμήμα (μπορεί να λέμε επίσης στο πνεύμα), έτσι ταυτόχρονα εξελίσσετε σωματικά και ζωτικά. Το ψυχικό του σχήμα αλλάζει, μεγαλώνει και βελτιώνει η ποιότητά του και το ον έτσι ανεβαίνει μέσων αναπτυξιακών ζωολογικών ειδών μέχρι του ανθρώπου από το μικροσκοπικό μόριο σε ανώτερα και ανώτερα είδη μέχρι του ανθρώπου, και στο μελλοντικό χρόνο θα προχωρεί παρακάτω από το άνθρωπο σε ανώτερα όντα, επειδή η εξέλιξη δεν σταματά.

Άρθρο 5

1. Αμαθής άνθρωπος, οποίος με την στάση του προς την ζωή μόνο βλάπτει τo τριγύρω του και τα άλλα κατώτερα όντα, καθυστερείτε στην εξέλιξή του και βλάπτει το εαυτό του με αυτό, ότι πρέπει να ενσαρκώνετε σε κατώτερα όντα, για να καταλάβει και στο βάθος του δικού του εσωτερικού ον να πάρει την γνώση των κακών του πράξεων και του δημιουργημένου κακού. Αν θα δημιουργώ κακό, το δημιουργώ εναντίον του εαυτού μου. Όταν αυτό οι άνθρωποι θα κατανοήσουν, τότες θα είναι στον κόσμο παράδεισος. Μετά θα είναι αυτό, που έχει υποσχεθεί, αλλά τί οι άνθρωποι μόνοι τους χαλούν. Αυτό είναι το νόημα του πνευματικού δρόμου που προέρχεται από την γνωριμία του νοήματος της ζωής.

2. Αν ο άνθρωπος συνειδητοποιούσε, ότι το νόημα της ζωής του, που ζει τώρα, είναι αυτό, για να υπηρετεί εδώ σε κάτι, τότες θα ζούσαμε διαφορετικά. Στην πρώτη θέση δεν θα ήταν ο καθένας εγώ, αλλά στην πρώτη θέση θα ήταν το συμφέρον του συνόλου. Αυτό είναι η θρησκεία του μέλλοντος.

Άρθρο 6

Αρά τι είναι αυτός ο δρόμος; Ο δρόμος πάνω σημαίνει να αλλάζεις το εαυτό σου, να αλλάζεις την γνώμη σου, την στάση σου στα πάντα, επειδή αν πρέπει να πράττουμε, τότες πρέπει να πράττουμε από την ορισμένη μας θέση, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Δεν μπορώ να σας δώσω το δρόμο κατευθείαν στην συνείδηση. Μπορώ μόνο να σας μιλώ για αυτόν, να σας τον υποδείχνω και να σας δίνω οδηγίες πως, αλλά εσείς πρέπει μόνοι σας ήδη να δημιουργήσετε το δικό σας δρόμο. Επειδή αν θα έκανε κάποιος άλλος κάτι στην θέση σας, τότες δεν θα φτάνατε πολύ μακριά. Με αυτόν τον τρόπο μόνο σε κάτι πιστεύατε ή θα κάνατε αναπαραγωγή αυτού και αυτό είναι λίγο.

Άρθρο 7

Μην θέλεις να πιστεύεις μόνο. Πίστη, αυτό είναι μόνο ένας πόλος και ο δεύτερος είναι η γνώση. Μαζί και στην ισορροπία δημιουργούν το νόμο γνώσης. Γνώριζε νομιμότητες, έχε κριτική και θα είσαι ποιο κοντά στην αλήθεια. Πνευματικός δρόμος εξέλιξης είναι μόνο ένας: να αλλάζεις το εαυτό σου, την γνώμη σου, την στάση σου προς την ζωή και προς όλα τα ζωντανά. – Ποτέ δεν ήταν άλλος και δεν θα είναι. Για να μπορείς σωστά να αλλάζεις, πρέπει αληθινά να γνωρίζεις και επίσης τα γνωρισμένα σωστά να αξιολογείς για να μην πάρεις βλαμμένα. Τότες δεν θα είσαι εξαρτώμενος από την τυφλή πίστη, αλλά θα ξέρεις. Η αλήθεια είναι μόνο μία και ο δρόμος προς αυτήν είναι δυνατός.

Άρθρο 8

Εκτίμα την κάθε βασική φιλοσοφική σοφία. Του ανθρώπου αποκαλύφτηκαν ήδη πολλά. Της ανθρωπότητας έχουνε δοθεί ήδη μεγάλες αλήθειες. Το μόνο λάθος είναι σε αυτό, ότι οι άνθρωποι δεν ξέραν πάντοτε ολοκλήρως και καθαρά να τα δεχτούν και επίσης σε αυτό, ότι στην μεταφορά προς τις επόμενες γενιές τις περισσότερο-λιγότερο παραμόρφωσαν. Κάποτε έχουνε δοθεί απλά, άλλοτε σε όμορφο ποιητικό σχήμα και περιέχουν πολλές γνωστικές αλήθειες, αλλά και ανεπιθύμητα ανθρώπινα κατακάθια. Όλα υπολόγισε με την δική σου κριτική, την λογική, το συσχετισμό που γνώρισες και την αναλογία. Το καθαρό και λογικό κράτα, να είσαι του γνωρισμένου πιστός και να το παραδίνεις σε άλλους και παρακάτω τους εξήγα.

Άρθρο 9

1. Όλα τα όντα είναι ισότιμα. Κανίς δεν είναι ποιο αξιόλογος από τον άλλο. Όποιος είναι σήμερα ανεπτυγμένος, ήταν στο παρελθόν μικρός. Ποιος είναι σήμερα μικρός, θα είναι στο μέλλον ανεπτυγμένος. Μόνο με το εξελικτικό μας μέγεθος ήμαστε βαλμένοι σε διαφορετικό χρόνο, αλλά η αξία μας στο Δημιουργικό έργο είναι ίδια. Για αυτό εκτίμα το κάθε άνθρωπο, ας είναι πρωτόγονος και απολίτιστος, επειδή η ίδια μεγάλη αξία που είναι μέσα σου είναι και σε αυτόν.

2. Εκτίμα και το κάθε άλλον ον, ίσως το κατώτερο (σε κατώτερο εξελίξιμο βαθμό), επειδή έχει την αξία όπως εσύ. Ακριβός επειδή είσαι στο ανθρώπινο εξελικτικό επίπεδο, πρέπει να κατανοήσεις, ότι είσαι εδώ για να υπηρετείς στο Δημιουργικό έργο και όχι να κυριαρχείς. Αν θα υπηρετείς τους άλλους, θα υπηρετείς το εαυτό σου. Επειδή στην επόμενη βαθύτερη κατανόηση θα καταλάβεις, ότι στην ουσία Εσύ είσαι τα Πάντα.

Άρθρο 10

1. 1. Όταν θα κατανοήσεις το εαυτό σου σαν αναπόσπαστο μέρος των πάντων, αρά των συμπαντικών, αλλά και υπερσυμπαντικών σχημάτων, τότες ολοκληρωτικά θα ανοίξει η δική σου κατανόηση της έγνοιας της ζωής, και αυτό είναι η έγνοια και ο στόχος της πνευματικής προσπάθειας. Τότες θα κατανοήσεις, ότι στην πρώτη θέση του ενδιαφέροντος στην ζωή σου πρέπει να είναι κάθε δεύτερο ον (όχι μόνο άνθρωπος) και μετά εσύ ο ίδιος. Τότες θα γίνεις υπηρέτης, οποίος θα εργάζεται σε όλα θετικά στο Δημιουργικό έργο και δεν θα θέλεις να είσαι κυρίαρχος πάνω από τους κατώτερους.

2. 2. Το νόημα της ζωής μας δεν είναι σε αυτό, να την περάσουμε από την γέννηση μέχρι το θάνατο μόνο στην προσπάθεια για την δική μας ύπαρξη. Αν θα καταλάβουμε καλά τις πνευματικές νομιμότητες, την υπόσταση και το στόχο, τότες θα κατανοήσουμε και το νόημα της ζωής και της συνολικής ύπαρξης. Για να γίνει έτσι, σε αυτό κατευθύνονται τα πάντα που ήταν εδώ γραμμένα. Για την καλύτερη κατανόηση της ύπαρξης, που είναι η βάση, θυμήσου την συσχέτιση των πάντων με τα πάντα. Πίσω από αυτά είναι η βασική σκέψη του Δημιουργικού έργου, η οποία μόνο προβάλλετε σε διάφορους τομείς της ζωής και αναλόγως αυτών ύστερα προβάλετε σε μας.

Άρθρο 11

Ο άνθρωπος βρίσκετε ακριβός στο κέντρο του εξελικτικού σταδίου, που για πρώτη φορά μας δόθηκε η δυνατότητα να αποφασίζουμε δραστήρια για την εξέλιξή μας, εκτός του νόμου εξέλιξης. Κατά την ανακάλυψη των μεγάλων αληθειών της ζωής προσπερνούμε πολλές ανθρώπινες μετενσαρκώσεις και σε ορισμένη ανάπτυξη αισθάνομαι την δική μας αδελφότητα και μετά συνύπαρξη με τα πάντα. Στην κατανόηση της μεγάλης κεντρικής σκέψης διευρύνεται το δικό μας Είμαι σε Πάντα, που είναι, και το αίσθημα της συνύπαρξης μας δείχνει, ότι οποιαδήποτε ατέλεια στο Δημιουργικό έργο είναι δική μου (του καθενός) ατέλεια, ας είναι οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Αυτό είναι η κινητήρια δύναμη που σε ανώτερη κατανόηση αναγκάζει να βοηθούμε στο ξύπνημα ακριβός αυτής της ανώτερης κατανόησης επίσης σε άλλους. Κάτω από την επιρροή της ύστερα όλα διορθώνονται. Ο άνθρωπος έχει ήδη μόνο εναντίον του ίδιου εαυτού του την υποχρέωση να ψάχνει την αλήθεια των νόμων της ζωής και την έγνοια της ζωής.

Άρθρο 12

Το δικό μας πρωταρχικό καθήκον και η κύρια έγνοια της ζωής δεν είναι έτσι σε αυτό, για να πάμε με το εξελικτικό δρόμο προς τα πάνω, αλλά για να ήμαστε καλό και όσο γίνετε καλύτερο συμπληρωματικό τμήμα του Δημιουργικού έργου. Την δική μας εξέλιξη δεν μπορούμε να βάζουμε στην πρώτη θέση, επειδή στην αχρονία δεν υπάρχει καμία κίνηση από την ατέλεια στο τέλειο. Εκεί συνεχώς είναι τα πάντα. Δεν πήγαμε στο Δημιουργικό έργο για να πάμε με το δρόμο προς τα πάνω, πήγαμε εδώ για να είμαστε το θετικό μέρος, και ο δικός μας δρόμος προς τα πάνω προέρχεται από αυτό το καθήκον, που πήραμε πάνω μας με το, ότι συμπληρώνουμε την ζωή. Αυτό να είμαστε θετικό μέρος του Δημιουργικού έργου θα έπρεπε να είναι ο στόχος μας.

 Επιστροφή στην σελίδα Κοινότητα του Ιωσήφ Ζεζουλκα